Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 1994 r. wyróżnia dwa rodzaje praw autorskich:
Autorskie prawa osobiste wyrażają intelektualną więź autor z dziełem, utworem. Chodzi o to, że twórca użył swojego intelektu, żeby napisać artykuł, program komputerowy, skomponować muzykę, namalować obraz, wykonać stronę internetową, wykonać zdjęcie, itd.
Autorskie prawa osobiste ustalają "ojcostwa dzieła". Pozwalają twórcy utworu opatrzyć go swoim nazwiskiem, pseudonimem lub wydać anonimowo. Ta część praw autorskich jest wieczna i niezbywalna. Nie można przenieść autorstwa artykułu, piosenki, programu na kogoś innego ani się go zrzec. Można za to nie podpisać się pod dziełem albo wydać je pod innym nazwiskiem (pseudonimem).
Twórca może jednak żądać, żeby jego dzieło rozpowszechniano w niezmienionej formie i treści. Bez jego zgody nie można zmieniać dzieła, zniekształcać go, przeinaczać. Ponadto dzieło musi być wykorzystywane zgodnie z intencją twórcy - rzetelnie. Nie może służyć do fałszowania rzeczywistości.
Autorskie prawa osobiste wyrażają się również w decyzji o pierwszym udostępnieniu dzieła utworu odbiorcom, publiczności.
Majątkowe prawa autorskie ustanawiają monopol (wyłączność) praw majątkowych na rzecz twórcy, wydawcy, producenta. W praktyce oznacza to możliwość korzystania z dzieła i rozporządzania nim tylko przez podmioty uprawnione. Jeśli nie zapłaciliśmy za utwór, nie możemy z niego korzystać (chyba że jest on rozpowszechniany nieodpłatnie na zasadzie wolnej licencji).